Rozdział 9 "Baaardzo słodkie"

-Lena! Ja już dłużej tak nie mogę… Przypomniałam sobie wszystko! Wszystko! Zrozumiałam, że tego mi właśnie brakowało… występów! Rozumiesz?- Victoria wydusiła z siebie te słowa na jednym tchu, po czym rozpłakała się- Rozumiesz? Rozumiesz…- patrzyła na  Lenę oczami pełnymi łez i w kółko powtarzała te słowa. Blondynka zrobiła minę typu „A nie mówiłam!?” i już chciała przypomnieć Victorii , że mówiła jej o tym, lecz zapłakana brunetka nie dała jej dojść do słowa.- Już wiem, wiem co straciłam przez ten rok!- Coraz bardziej płakała.- Przytul mnie… Proszę, przytul.

-Chodź stąd. Chodźmy do toalety. Musisz się uspokoić!- powiedziała blondynka i z całych sił przytuliła swoją najlepszą przyjaciółkę. Po chwili zabrała ją piętro niżej, gdzie znajdowały się damskie toalety. Obie weszły do środka. Lena postawiła Victorię przed lustrem- Popatrz na siebie! Ogarnij się dziewczyno…- zaczęła szybkimi ruchami poprawiać włosy Vic.- Coś Ty najlepszego ze sobą zrobiła?- spojrzała współczującym wzrokiem na brunetkę i otarła łzy, które nadal pojedynczo spływały po jej policzkach.- Po co Ty tyle piłaś? Co? Przecież dobrze wiesz, że przy tych lekach, które bierzesz nie możesz pić, aż tyle alkoholu!- skarciła ją Lena.  Victoria  nagle podniosła wzrok, popatrzyła w lustro i złapała się za głowę powtarzając „Lekarstwa? Nieee… Lekarstwa!” Zachowywała się co najmniej dziwnie.

-Lena!- Złapała blondynkę za ramiona i krzyknęła- Ja dzisiaj nie wzięłam lekarstw.  Ani dzisiaj… ani wczoraj. Ja zapomniałam o tym całkowicie! Przepraszam…

-Za co Ty mnie przepraszasz? Opamiętaj się! –uspokajała ją.- Ale… nic Ci… no wiesz, nie będzie?- spytała zdejmując ręce brunetki ze swoich ramion.

-No nie wiem. Zawsze brałam tabletki na czas i o określonej porze. Nie mam pojęcia co może mi się stać.- wyjaśniała nerwowo chodząc po pomieszczeniu.

-Miejmy nadzieję, że nic!- Po wypowiedzeniu tych słów Lena sięgnęła do torebki i wyjęła waciki, szminkę, puder oraz tusz do rzęs. Podała je Victorii mówiąc- Zrób coś ze sobą skoro już oprzytomniałaś, nie ogarze Ty mój!

-Dzięki. Co ja bym bez Ciebie zrobi…- Widocznie nie było dane, aby Victoria dokończyła to zdanie. Do damskiej łazienki wparował Louis i zaczął rzucać w dziewczyny rolkami papieru toaletowego, krzycząc „Już przestańcie tyle pudrować noski! I tak nie będziecie równie piękne jak Jaaa” i zaczął poprawiać włosy niczym dama z dworu królewskiego. Dziewczyny popatrzyły na siebie i obie wyszeptały pod nosem „Zbyt duża ilość procentów…” Wszyscy troje zaczęli się śmiać, a zwłaszcza Victoria. Humor jej  się polepszył. Lena zaproponowała żeby dołączyli już do reszty grupy, na co Victoria poprosiła, żeby poszli sami. „Ja muszę, pozwól, że Cię zacytuję Louisie… przypudrować nosek” Powiedziała i zabrała się za poprawianie swojego wyglądu.

                                                                               ***

Minęła godzina.

Harry i Victoria siedzieli przy barze- oczywiście Vic nie piła już alkoholu. Chłopak komplementował ją. Mówił, że ma piękny głos. Brunetka nadal nie wierzyła w to co się stało. Nie potrafiła uwierzyć, że dała radę po całym roku. Roku w którym jedynym wyczynem wokalnym były kołysanki śpiewane Ksawierowi. Harry chciał zapytać się o coś co dręczyło go od „występu”, lecz jak przystało na Victorię- przerwała mu:

-Nie powinniśmy już wracać? Jest po dwunastej…

-Dopiero po dwunastej?- zapytał ze zdziwieniem patrząc na zegarek.

-Yyy… Chyba chciałeś powiedzieć „Już po dwunastej”!- poprawiła go Victoria.

-No tak… Tak właśnie chciałem powiedzieć.- pijany chłopak nie chciał się sprzeczać z brunetką.- Tylko, że co do tego czy pojedziemy to nie był bym taki pewien. Popatrz!- wskazał lewą ręką na Liam'a, Tommo i Horan'a świetnie bawiących się z grupką młodych dziewczyn. Tak… Dziewczyn, które nie za bardzo mówiły po angielsku, więc chłopcy mieli niezły ubaw patrząc i słuchając nastolatek, którym plątały się języki. Vic i Styles popatrzyli to na nich, to na siebie i znów na nich i na siebie po czym wybuchnęli śmiechem.- Czy miałabyś ochotę na spacer w świetle księżyca, na ulicy, na której czuć zapach spalin i ... – Harry zastanowił się czy słowa, które powiedział miały jakikolwiek sens- Wiem, to nie brzmiało zbyt zachęcająco, ale może to Cię zachęci.- w jego oczach pojawił się błysk.- Odłóż szklankę!- dziewczyna odłożyła ją na blat i nawet nie zauważyła, w którym momencie znalazła się na rękach „przyjaciela” idącego w stronę wyjścia. „Co Ty robisz wariacie? Wiesz, że tym razem nie masz gdzie mnie wrzucić?!” – krzyczała ze śmiechem.

Od pięciu minut szli już ulicą, lecz chłopak nadal nie od odstawił jej na ziemię.

-Wiesz- zaczęła- ja wcale nie narzekam, ale mógłbyś mnie postawić na chodnik? Nie wiem czy zauważyłeś… Mam własne nogi. Spójrz!- zaczęła z całej siły machać nogami. W górę i w dół.

-A ja mam własne ręce, na których mogę Cię nosić całymi dniami kochanie!- powiedział i pocałował dziewczynę w czoło.

- Mogę Cię o coś spytać? – chłopak kiwnął głową na znak tego, że Victoria ma pytać.- Obiecaj, że odpowiesz szczerze! –Harry stwierdził, że odpowiedź zależy od pytanie, na co Victoria uderzyła go z pięści w ramię. Brunet z przymusem, z obawą „o życie” zgodził się odpowiedzieć szczerze, więc Vic zaczęła.- Kim- zawahała się- Kim ja dla Ciebie jestem? Przed tym jak śpiewaliśmy powiedziałeś „Moja przyjaciółka”. Tylko przyjaciółka?- Harry odstawił ją na ziemię i spojrzał w oczy.

-Nie… Kimś więcej… A przynajmniej chciałbym, żebyś była kimś więcej. Kiedy Cię zobaczyłem, wiedziałem, że nie jesteś jak wszystkie dziewczyny. Wiedziałem, że Ty jesteś inna. Wyjątkowa! I ten pocałunek… Też nie był jak cała reszta. Zakochałem się w Tobie. Mogę to wykrzyczeć całemu światu. Słyszysz? Całemu!- Chłopak zaczął biegać po ulicy niczym dzieci po placu zabaw. „Kocham Cię Victoria! Jestem idiotą, który Cię kocha…” krzyczał. Dziewczyna poczuła jak na jej policzki napływają gorące rumieńce, poprosiła żeby Harry się uspokoił. Ten zaś odpowiedział, że nie ma najmniejszego zamiaru się uspokajać, podbiegł do Victorii i pocałował ją w jej blade i spierzchnięte usta.

                                                          ***
W dyskotece

Lena siedziała z Zayn'em. Długo rozmawiali. Lena opowiadała Mulatowi o swoich upodobaniach, zainteresowaniach. Tłumaczyła, że interesuje się modą i rzeczami związanymi z tym. Chciałaby w przyszłości zostać modelką, lecz jest jeszcze jedna rzecz, którą blondynka kochała nad życie… TANIEC! Tak, taniec był jej pasją od dzieciństwa(od szóstego roku życia).

-Właśnie jeśli już mowa o tańcu… masz może ochotę?- spytała i znacząco poruszyła brwiami. Zayn stanowczo zaprzeczył.  Powiedział, że nie lubi tańczyć i robi to tylko w ostateczności.- To w takim razie to jest ostateczność! Dawaj… chodź. Nie bądź taki!- blondynka nadal nie ustępowała.  Zrobiła minę kotka ze Shreka i kazała popatrzeć sobie w oczy. W końcu! Udało jej się namówić kolegę.- To nie takie trudne!- powiedziała i zaczęła ciągnąć go w stronę parkietu. Piosenka zmieniła się na wolną…- O widzisz? A raczej powinnam zapytać, czy słyszysz.- uśmiechnęła się- Nie musisz robić nic takiego. Po prostu kołysz się lekko na boki!- wyszeptała Mulatowi na ucho. Zayn położył ręce na jej talii, a ona oparła swoje o jego ramiona.

-Mówiłem Ci już, że masz piękne oczy?- zaczął. Na co Lena stanowczo zaprzeczyła.- Nie? Jesteś pewna?- brunet zdziwił się.

-Jestem tego pewna, bo mówiłeś coś tylko o tym, że są ciemne i głębokie, ale o pięknych jeszcze nic nie słyszałam. No więc czekam… - zachichotała.

-Masz takie piękne oczy… Mógłbym w nie patrzeć całą wieczność.

-Tak sądzisz?

-Ja tak nie sądzę! Ja to wiem!

-Tylko moje oczy są piękne?- spytała zadziornie.- A co sądzisz o moich ustach?- delikatnie przygryzła dolną wargę. Chłopak błądził wzrokiem między oczami, a czerwonymi ustami blondynki.

-Myślę, że są równie piękne co Twoje oczy. I wydaje mi się, że są baaardzo słodkie.- przybliżył się do Leny.

-A chcesz się przekonać?- jako odpowiedź na swoje pytanie dziewczyna  dostała soczystego buziaka w sam środek ust.

-Tak! Stwierdzam, że są słodkie. Ale co do tego baaardzo to nie jestem pewny.- uśmiechnął się i ponownie pocałował swoją „koleżankę”. – Nie myliłem się. Są BARDZO słodkie. – Lena przytuliła się do Mulata i przymykając oczy, uśmiechnęła się.



*** 



Od razu przepraszam za to, że tyle czekaliście...
Mam nadzieję, że rozdział się spodobał. :)
Piszcie w komentarzach 
BARDZO DZIĘKUJĘ ZA TE WSZYSTKIE NOMINACJE !!! :D Jutro odpowiem na wszystkie 
Jeśli macie pytania, pytajcie ;3